Yeni yıla az kala…

Yeni Yıl Bize Neler Getirecek? Macera Kitabım 2010 Günlüğü…

2010 senesinin bize getirdiklerini konuşmaya hazır mıyız?

2010 senesi benim ve ailem açısından büyük bir değişimle perdelerini kapatmaya hazırlanıyor. Bu sene sonu itibariyle 13 senedir oturduğum evden nihayet yeni evime taşındım. Eski evimizin bize biraz küçük gelmesinin ötesinde beni adım adım kendisinden uzaklaştıran yegane sebep ne yazık ki komşularım oldu. Klasik Türk yapısının bir gereği ya da yetişme tarzımız olsa gerek diye adlandırabildiğim kendinde her şeyi yapabilme hakkına sahip olup, başkası yaptığında kapısına çıkabilme yüzsüzlüğü herhalde her millette geçerli bir durum değildir. Zira toplu halde yaşamanın da yasalarca belirlenmiş kuralları var. 35 senelik eski apartmanımızda olması gereken yalıtım sisteminin olmaması gayet doğal ama yalıtımsızlıktan sebep duymak durumunda kaldıklarım keşke her bir evden yükselen kahkaha sesleri olsaydı.

Üniversite bitirmiş benim yaşlarımdaki alt komşum ve avukat eşi kendi çocuklarının doğumuyla beraber gecenin bir vakti (bu tanımlamamın içine sabaha karşı saat 3 ya da 5 de girmekte) çocuğunu uyutabilmek için anne karnındaki ortamı yaratmak adı altında elektrik süpürgesi ya da fön makinesi çalıştırarak nafile bir çaba sarfetti. Ben de bu arada bu sese karşı imza toplamak adına kapıma gelen kendisinin yan komşusuna ”yazık kadıncağız çaresiz, imza veremem idare edelim” demiştim. Üç gün sonra akşam saat 19.00’da kapım çalındığında alt komşumun avukat eşi saat 20.00’de yatan oğlumun sesinden çocuğunun uyuyamadığını, dikkat etmemizi rica etti. Ehhhh biz de eşimle düşündük, taşındık. Adamcağız haklıydı, sabah saat 08.00’de okul servisine binip okula giden, akşam da saat 17.00’de eve gelen oğlumuz gerçekten evde geçirdiği üç saatte alt komşumuzu rahatsız ediyordu.

 ……ve biz de taşındık işte.

Çok enterasandır ki taşınma kararı aldığımız o andan itibaren elim evde hiçbir işe gitmedi. Eşyalarımızı toparlarken unutulmuş, aralarda kalmış küçük anılar elime geldikçe sizlerle paylaştığım gibi hüzünlensem de şimdi eski evimiz mazinin bir parçası olmuş durumda. Oğlum taşınma olayından benim korkularımın aksine hiç etkilenmemiş gözüküyor. Bazen ben mi gereksiz kuruntular yaratıyorum acaba diye düşünüyorum. Az biraz daha düşünsem sevgili kocaya hak vereceğim abarttığım  konusunda. İyisi mi bu konuyu çok dallandırmamak.

Taşınma sürecinin ardından evdeki kalabalık dağılmak üzere. Sevgili anneler yerleşme yardımlarını bitirmiş, kendi evlerine doğru yola çıkmış durumdalar. Şimdi bana yavaş yavaş kendi düzenimizi oturtmak kalıyor. Yıllar önce alınmış fakat oğlan yürümeye başladıktan sonra salonun yarısını kapladığı için kaldırılmış olan güzeller güzeli orta sehpam şimdiki salonumda yerini çoktan aldı bile. İşten döndükten sonra basit bir akşam yemeğinin peşine okuyacağım kitabım yanında mis kokulu bir kahveyle sehpama eşlik etmek için sabırsızlanmakta..

Taşınmak için son hazırlıklarımızı yaptığımız son günlerden birinde annemin dizginlenemez gözyaşları sonunda yatağını buldu. Kızını yürüyerek ulaşabileceği 5 dakikalık mesafeden arabayla ulaşılacak 15 dakikalık mesafeye uğurlamak gerçek anlamıyla annemi çok üzdü. Sanırım benim için taşınmanın en hazin hikayesi bu oldu.

Eşyalarımız gelip de ufak ufak yerleştiğimiz ilk gece biz oğlanla beraber yılbaşı ağacımızı kurduk, süslerimizi yerleştirdik. Artık her şey ailemizle geçireceğimiz yılbaşı gecesine kaldı. Oğlan ağacın altında kendine alınmış ufaka tefek hediyeleri açmak için her gün dil dökmekte.
…Ve uzun zamandır önceki evimde posta kutuma düşen faturaların aksine, yeni evimde posta kutumun kilidini ilk kez yüzlerini görmeyip seslerini duymasam da 2010 da edindiğim yeni dostlarımın el yazıları ile tanıştığım yeni yıl tebriklerini elime almak için çevirdim. Bunun benim için anlamı çok büyük.

Kartlarımı alıp hemen bir köşeye çekilip kimsenin ortak olmasına izin vermeden yüzümde büyük bir gülümseme ile tekrar tekrar okudum ziyaretime gelen kartları.

Çok teşekkürler.

Evet arkadaşlar bu sene de bana alan ayrılan sürenin sonuna geldim ben. Yeni yılda görüşmek üzere esen kalın…:))))