Brugge 1: Şehre varış ve ilk tanışma.

Beş senedir gezi planlarımın vazgeçilmez bir parçası olan, onlarca kez hayalimde sokaklarında gezindiğim, kuzeyin Venedik’i denilen bu küçük romantik, çikolata ve bira şehrini kaç kez rüyalarımda tekrar tekrar dolaşmışımdır acaba?

Ben Brugge ile ilk kez yıllar önce ”Gezi Traveler” dergisinin bir sayısında karşılaşmıştım. Ama ne karşılaşma! İlk bakışta aşk dedikleri bu olsa gerekti. Fotoğrafların içinde kaybolup gitmiştim. Daha o andan itibaren dantelli kabarık elbiselerin içinde, başım -ah bu avare başım- biranın verdiği rehavetle hafif hafif dönerken, çikolata kokan sokakların arasında kaç kez dolaşmış, kaç kez kaybolmuştum. Ben o sokaklarda çok eskilere dalmış, ne romantik hayallere kapılmıştım. Kanala bakan odamdan her sabah günü selamlamış, akşamları odamdaki küçük yazı masasında kağıtlara mutluluğumu kazımıştım.

Tüm bunlar ”In Brugge” filmi çekilmeden çok önce olmuştu. Daha o zamanlar hayallerimin dar, arnavut kaldırımlı sokaklarında Colin Farrell gibi bir tetikçi gezinmemişti. Bu hayalleri kurduğum zamanlarda yolum kuzeye, iki kez Amsterdam’a düşmüş, her iki seferde de rotamızı bir günlük de olsa Brugge’e çevirmeye çalışsak da kısmet olmamıştı Brüksel’in bu romantik şehrinde gezmek bize.

Olsun demiştim soranlara: ”Hayalini kurarken dokundum ben o sokaklara!”

Sonradan ”In Brugge”filmiyle, Colin Farrell’la gezmiştim Brugge’ü tekrar tekrar…

Tesadüf mü yoksa kafam hep dünyanın kıvrımlı köşelerinde dolaşmakta olduğundan mıdır nedir bu şehre ulaşmadan elimdeki kitabın son sayfalarına ulaştım yolda. Şöyle dedirtir Paulo Coelho ”On Bir Dakika”adlı kitabında kahramanı Maria ‘ya Cenevre için;

O gittikten sonra Cenevre, Maria için bir yüze dönüşecekti, eski moda kesilmiş upuzun saçlara, çocuksu bir gülümsemeye, kalın bir sese sahip bir erkeğin yüzü. Yıllar sonra ona gençliğinde gittiği o kenti soran olursa, şu yanıtı verebilecekti.
”Güzel, sevme ve sevilme yeteneğine sahip bir yer.”

Bakalım ben gittikten sonra ne diyeceğim Brugge için?