Liste 15- Hayalinizdeki Seyahatlerin Listesini Yapın

52 Liste Projesi

Liste 15- Hayalinizdeki Seyahatlerin Listesini Yapın.
Bu listeyi yapmakta pek sıkıntı çekmeyeceğimi tahmin etmişsinizdir diye düşünüyorum; zira günlerim “Nereye gideyim?” hayalleri ile geçiyor. Ne zaman kendimle baş başa kalsam, biraz dinlenmek için vakit bulsam gideceğim yerleri düşünüyorum. Aslına bakılacak olursa tatile gitmek ve seyahat etmek için çalışıyorum. İşin özü bu.

 

Karadeniz Yaylaları ve Kars

Hayallerime, aslında gitmenin çok da zor olmadığı ama bir türlü gitmeyi başaramadığım iki destinasyonla başlamak istiyorum. Biri Karadeniz, diğeri de tren ile Kars.
Karadeniz yaylarına gitmek istiyorum ama sevdiğim arkadaşlarımla. Sabah erkenden kalkmak, bulutların altındaki yaylarının kokusunu içime çekmek, kahvaltıda demli bir çay içmek ve ağaçların kuytusunda usul usul yürümek. Nedense bir türlü ne gideceğimiz boş zaman aralığını denk getirebiliyorum, ne mevsimi…
Kars’a gelince. Ben kış gidelim diyorum, illa ki trenle gidelim diyorum. Kimse beni dinlemiyor. Bu sene sonu itibariyle Kars’a giden tren seferi de artık kaldırılıyormuş. Bu durumda bir sonraki kışı beklemeden o trene atlamam gerekiyor.

Dublin

Ben de hayal çok tabii.
Şu aralar aklıma sık sık Dublin düşüyor. Vize işi düşündürmese hemen uçağa atlayıp gideceğim ama sanırım bu düşün biraz daha olgunlaşması gerekiyor. Usul usul İrlanda seyahatlerine, oradan Dublin’de gezilecek yerlere bakıyorum. Maeve Binchy sanki gelip yanıbaşıma oturuyor. Okuduğum ilk kitaplarını, o kitapların lezzetini anımsıyorum. Farkında olmasa da bizimkiler İrlanda yolculuğuna doğru adım adım ilerliyorlar.

 

İnkaların Memleketi, Peru.

Gelelim uzak hayallerimden birine; belki de en kıymetli olanına. Özenle büyüttüğüm, sevgiyle uyuttuğum, saçlarını okşadığım yılların hayaline. Bu sene bu hayalin artık gerçeğe dönüşme zamanıydı. Ben ve yol arkadaşlarım (Saz arkadaşlarım gibi oldu biliyorum ama sanırım aynı zamanda saz arkadaşıyız da!) ciddi anlamda niyet ettik. Hesapları, kitapları ortaya döktük. Uçak biletlerine baktık. Bilin bakalım, kim su koyverdi? Selçuk ve ben. İşler çok da umduğumuz gibi değildi, paramızın dolar ve euro karşısındaki durumu ortadaydı ve biz pek de hep hayalini kurduğumuz bu coğrafyaya gidecek kadar mutlu değildik. Üstelik ben İnka Yolu Yürüyüşü yapmak istiyordum ve Kuzey’i götüreceğime dair ona söz vermiştim. Arkadaşlarımla nefis şaraplar eşliğinde yediğimiz yemeklerde, “Yahu Kuzey de büyüyünce sevgilisiyle gitsin oraya!” gazlarına gelmedim. Kuzey gelmediği takdirde Peru’ya gidiş masrafımız daha makul bir rakamda kalacaktı. Yine de “Olmaz!” dedim ısrarla. “Ben Kuzey’e söz verdim.”
Sözümden dönseydim Kuzey için bir şey demezdi. İlerde kız arkadaşıyla ya da arkadaşlarıyla da gidebilir Peru’ya. Benim vazgeçemedim düşüm, Peru dağlarında Kuzey’le birlikte yürümek, sabahın ilk ışıklarıyla Machu Picchu’yu görmekti. Kuzey’le birlikte Peru hayalimi bırakamadım. Nihayetinde arkadaşlarımız da gitmekten vazgeçtiler. Seneye diyoruz şimdi. Seneye inşallah.

 

Bali 

Bu sene (şu tarihten itibaren bir sene içinde) Bali’ye gitmeye kararlıyım. Soğuk kıştan mı, yoksa internette dolaşan sıcak Bali fotoğraflarından mı bilinmez Bali’ye gitmeyi çok istiyorum. Pirinç tarlalarının arasında bisikletle dolaşıp, ılık sulara kendimi bırakıp, masaj yaptıracağım. Bundan daha alâ hayal mi olur?

Gelelim daha önce deneyimlediğim ama beni bir türlü kesmeyen hayalime: New York. 

Geçen sene okullar kapanır kapanmaz New York’a gitmiş, Manhattan’da kiraladığımız Town House (Burada blog yazarı şu blog yazarına gönderme yapıyor) tarzı bir evde iki hafta kalmıştık. Şehrin altını üstüne getirmiştik. Sabahları erkenden kalkıp Central Park’ta koşmuş, Barnes and Noble’da kahve içmiş, kitapların arasında dolaşmış, sokak aralarında aylaklığın keyfini çıkarmıştık. Hiç acele etmeden iki günde bir müzeye gitmiştik. Yaşadıklarım o an bile masal gibiydi benim için. Eve döndüğümüzde her birimiz yaşadığımız iki haftalık hayattan çok memnun kalmıştık. Şimdilerde sık sık evde oturup, “Ne güzeldi o New York günleri..” diyerek iç geçiriyoruz. Bu cümlenin peşinden Kuzey’le ben Selçuk’un gözlerinin içine bakıp yine gitme isteğimizi dile getiriyoruz. Ne mi diyor Selçuk?
“Paranız varsa gidelim! Ben de çok beğendim.”
Ardından da bir yaz önce on beş günlüğüne New York’a gitmiş birinin tecrübelerinden yola çıkarak özlü bir söz söylüyor. “Amerika seyahati için araya mutlaka birkaç sene konulmalı.”

Blog yazılarımdan e-posta ile haberdar ol

Yorum yazmak için tüm yorumların altındaki alanı kullanabilirsiniz.

Liste 15- Hayalinizdeki Seyahatlerin Listesini Yapın” yazısında 8 düşünce

  1. Adsız diyor ki:

    Özlemcim senin yazılarını okumak hep dediğim gibi aceleye gelmiyor. Bu yüzden de hep özel zaman ayırıyorum sana o zaman da geç kalıyor yazıların birikiyor, yetişemiyorum��
    Şu Kars meselesi benim de çok istediğim bir yolculuk ve kesinlikle kış, kesinlikle trenle. Ama bilmiyordum bu kış son şansımızmış. Bir ara gitmeye yeltenmiştik şimdi keşke o ara gitseymişiz diyorum.
    Dublin ve New York da çok güzeldir eminim.Ama benim ilk sıramda Paris var bilirsin. Onun dışında Lizbon ve Viyana var��öptüm seni… Natali Baykuş Gözüyle

    • özlem öztürk diyor ki:

      Kesinlikle seninle aynı fikirdeyim. Zaman zaman da evde olmak istiyorum. Telaşsızca evimde birkaç gün geçirmek nasıl olurdu acaba diye düşünmüyor değilim. Ama yollarda olmak masal gibi benim için. Kendimi bulduğum, iç sesimi duyabildiğim, ruhumun huzura kavuştuğu yerler. Bir hal oluyor bana, seyahatlerde hafifliyorum. Hayat daha kolay, ben de daha güçlüymüşüm gibi geliyor. Uzun lafın kısası tatilim geldi benim.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir