KİRPİNİN ZARAFETİ

Kirpinin Zarafeti, benim bloglar arasında gezinirken farkına vardığım, okuyanların müthiş zevk aldıklarını söyledikleri bir kitap.Yazılan tüm güzel kritiklerin hepsini fazlasıyla hak ettiğini söylemek gerek. Bu kitabı okuyup tavsiye eden blog yazarlarına da teşekkür ediyorum.

Kitabın yazarı 1969 Kazablanka doğumlu Fransız yazar Muriel Barbery. Kitabın ilk sayfasında yazarla ilgili verilen bilgileri okuyunca yazarın ilk kitabı Oburluk’un (Une Gourmandise) 2000 yılında yayınlandığını görüyoruz. Eğer ilk kitap da bu kadar keyifli ise hiç vakit kaybetmeden (tabii Türkçeye çevrilmişse) okunması gerektiğini düşünüyorum. 

Kitap iki ana kahraman ağzından aktarılarak yazılmış .Kahramanlarımızın ilki Renee Michel, elli dört yaşında. Yirmi yedi yıldan beri Grenelle Sokağı 7 numaranın kapıcılığını yapıyor. Kendini ufak tefek, çirkin ve tombul olarak tanımlıyor. Kedisiyle beraber tek başına yaşıyor. Toplumda geçerli olan, kafamızda yarattığımız bir kapıcının olması gerektiği kuralların aksine kendine  kapıcı odasında farklı bir dünya yaratmış, ”Venedik’te Ölüm” karşısında keyiflenerek, Mahler eşliğinde vaktini geçiriyor. 

Kaygılı olduğunda sığınağına giriyor ve şöyle diyor bizlere; ”Yolculuk etmeye hiç ihtiyaç duymam. Edebi belleğimin kürelerine erişmek yeter. Edebiyattan daha soylu bir vakit geçirme, daha dinlendirici arkadaş, daha derin kendinden geçme var mıdır?”

Diğer kahramanımız Paloma Josse, oniki yaşında. Zenginlerin oturduğu bu apartmanda yaşayan küçük Paloma, yaşamın bir güldürü olduğuna kesinlikle inanmasına rağmen bu yaşamın sonuna kadar dayanamayacağını düşünüyor. ”Aslında bizler var olmayana inanmak üzere programlanmışız; çünkü bizler acı çekmek istemeyen canlılarız. Bu nedenle tüm gücümüzü bu çabaya değen şeyler olduğuna ve bu nedenle yaşamın bir anlam taşıdığına ikna olmak için harcıyoruz.” diyor ve zeki olmasına rağmen kendinin de günün birinde büyüdükçe bu saçmalığın içinde yer alacağından duyduğu korkuyla on üç yaşına gireceği gelecek 16 Haziran’da intihar etmeye karar veriyor. Kalan kısa hayatında da bu dünyada yaşama zahmetine değen bir şey varsa onu kaçırmamak adına ”dünyanın hareketi günlüğü” adını verdiği bir günlük tutuyor.

Bu iki kahramanımızın yanında Sevgili Renee Michel’in her salı ve perşembe günleri birlikte çay içtikleri aynı apartmanda temizlik işleri yapan (zenginler bunu toz avcılığı diye nitelendiriyor) tek dostu Manuela var.

…ve kitabın ikinci yarısından sonra hikayemize katılan kibar Japon beyefendisi Kakuro Ozu. Beraber Japon sinemasından, felsefeden, resimden, Rus edebiyatından konuştukları sınıf farkı tanımayan değerli bir dost.

Küçük Paloma, Renee’yi şöyle anlatıyor bizlere;

”Bayan Michel’de kirpinin zarafeti var: Dışarıdan dikenlerle zırhlı, tam bir kale ama bence içinde kirpiler kadar doğrudan bir rafinelik var. Onlar haksız yere duyarsız, uyuşuk görülen, şiddetle yalnız ve korkunç bir şekilde zarif hayvanlar.”