İş çıkışı o kadar acıktım ki saat 19.30’daki yoga dersine gitmedim. Eve gideyim; yemek yer, duş alır, ayaklarımı uzatır, keyif yaparım dedim. On beş dakika uzaklıktaki evime elli dakikada vardım. Yoga için spor salonuna gitseymişim daha mantıklı olurmuş. Gerçi geçen haftaki derslerden birinde karga duruşu yapayım derken omzumun üzerine düşmüştüm. Hoca tepemde, “iyi düşüş!” dedi….
Merhaba sonbahar… Güzel eylül hoş geldin. Kuzey liseye başladığı sene yazmışım bu yazıyı. Okuyunca geçmişe döndüm, hüzünlendim. Nasıl geçmiş seneler. Her eylül yazın sıcağından sonbaharın serinliğine, sanırım biraz da yazın karmaşıklığından sonbaharın düzenli ev, iş yaşamına sığınmışım. Eylülü her seferinde davul zurna ile karşılamışım. 9.sınıfın, Kuzey’in ilk lise yıllarının, benim kafa karışıklığımın bir blog günlüğüne…
Pazar sendromu… Bir de bu çıktı başımıza… Hedef: Hızlıca bir yazı yazıp yayımla tuşuna basmak ve yazıyı silmeden buradan uzaklaşmak. Bugünlerde yazıyor, yazdıklarımı yarım bırakıyor, sonra da yazdığım yazıları silip hızla buradan uzaklaşıyorum. Ama içimde bir şeyleri eksik bırakmışım hissi kalıyor. Sıradan bir pazar sabahı… Uzun zamandır pazar sabahlarımız ve pazar günlerimiz böyle. Hiçbir şey…
Bugün kendin için ne yapacaksın? Pazar gününü anlamlandıran ve beni doğruca bloga yollayan soru bu sevgili blogger dostları. Korona Günleri uzadıkça yaşama tutunma zorluklarımız da artıyor bana göre. Sıkıntılara pek yüz vermesek de aynı hikayeyi dinlemeye devam etmek, bir arpa boyu yol alamamak ve sesinin kendi içinde kaybolup gitmesi gün be gün daha fazla can…
Hayat akıp giderken hayatımda neler değişti? Önceleri yaptığım şeylerden daha çok keyif alırdım. Bir yere gideceksem günlerce heyecandan uyku uyuyamaz, hemen hayal kurmaya başlardım. Beni düşlere daldıran şey neyse kafamın arkasında döner, düşüncelerime bir müzik eşlik ederdi. Daha gidilmeden hazırlanmış yol defterleri, görülecek yerlerin listesi, mutlu anlar kitapçığı oluştururdum kendime. Evdeysem de seyretmek istediğim filmlerin…
Corono günlerinde yemek, Chimamanda Ngozi Adichie ‘nin güzel kitabı Amerikana ve hayata dair sayıklamalar, ırkçılık hakkında yazılan kitaplar… Son bir haftadır evde kot pantolonla dolaşıyorum. Pantolon belimi sıktıkça canımın istediği her şeyi yememem ve buzdolabının kapısının önünden ayrılmam gerektiğini hatırlıyorum. İncecik hamurla yapılan gözlemelere, ıspanaklı böreklere, sabah fırından taze taze çıkardığımız mis gibi ekmekleri yemeye…
Okunan, okunmayı bekleyen ve durmadan alınan kitaplar… Bazen çıkmaza sürüklüyor çılgınca yığılan kitaplar, bazen de varlıkları huzur veriyor bana. Geçenlerde bir kitapçıdan İlber Ortaylı‘nın “Bir Ömür Nasıl Yaşanır?” isimli kitabını alıp çıktım. Bu kitabı aldığıma göre bir ömrün nasıl yaşanacağı ile ilgili tavsiyelere ihtiyacım olabilir, değil mi? Sanırım yaşamın bir yerinde tereddüte düştüm.😍 Sahiden hayat,…
Nerede kalmıştık? Biraz sohbete, aklıma gelenlere, ebedi sevgili Paris ‘ten bahsetmeye ne dersiniz? Nostaljik Radyo yine yayında.😍 En son nerede kaldığımızı hatırlamıyorum. Taslaklarıma bakınca yazmak için nice girişimlerde bulunduğumu ama hepsini yarım bıraktığımı görüyorum. Her sabah uyandığıma şükretmekle yetiniyorum. Yıllar yıllar önce bir arkadaşımla birlikte tenis dersleri almaya karar vermiştik. O zamanlar gittiğimiz spor kulübünde…