Uzun bir zamandır Salı gecelerimi dolduran bir faaliyet içindeyim. ( Faaliyet kelimesi hayatıma oğlumun okula başlamasından sonra girmiştir.) Burada bahsedip bahsetmediğimden pek emin değilim ama bir yazı atölyesine gidiyorum. Doğru kelimeleri yanyana getirerek anlamlı cümleler kurmaya çalışıyor, bir de onları bir kurgu içinde toplamaya çalışıyorum. Vay halime değil mi?
İtiraf ediyorum çok eğleniyorum! Her şey bir yana, aynı istek doğrultusunda bir masanın etrafında toplanmış insanlar arasında olmak çok güzel! Kimin dilinden ne döküleceği belli olmuyor. 12 haftalık ilk dönemimiz açıkçası benim açımdan çok daha zorlayıcı ama fazlasıyla öğretici geçmişti. Şimdi tamamlamaya çalıştığım ikinci 12 haftamızda ise artık ilerlemiş kabul edilip, daha serbest davranıyoruz. Bir hafta içinde kaleme aldığımız yazımızı hocamız Mario Levi’nin karşısında okuyoruz ve payımıza düşen eleştirileri alıyoruz:)
…iki haftada bir de tavsiye edilen kitabı okuyup, yorumluyoruz.
Bu haftanın kitabı Patrick Süskind’den ”Koku”. Muhtemelen benden duymaktan yoruldunuz ama benim çok sevdiğim bir şehirde başlıyor hikayemiz. Ortalığın pislikten geçilmediği bir Paris manzarası eşlik ediyor şehrime. Gel gör ki anlatılanlar, kurulan cümleler benim Paris’imin imgesini değiştirmiyor aklımda. Koku ile beyaz perdede göz göze geldiğimizde nasıl beğenmiştim filmi ve anlatılanları! Sonra izlemiş olduğum bir filmi tekrar kelimelerin arasında aramak istememiştim. Belki doğal olarak, belki yanlış yaparak!
Neyse ki, kaderin izni buraya kadarmış. Hiç beklenmedik bir anda okumak kısmet oldu Süskind’in kelamını…
Kaçırılmayacak kadar değerli bir yazarmış meğerse de, ben kendisini kurban etmişim bir doksan dakikanın yüzü suyu hürmetine…
O kadar sevdim ki Alman yazarın cümlelerini kitapçı raflarında Koku’nun yanında incecik sıralanmış iki uzun öykücüğü alıverdim hemen… Biri Herr Sommer’in Öyküsü, diğeri ise Güvercin…
İlk önce Herr Sommer’in Öyküsünü aldım elime. Kitabın içini süsleyen, öyküyü ete kemiğe büründüren çizimler beni benden aldı. Üstelik çizimlerin hepsi Pıtırcık kitaplarının çizimiyle ünlenen Fransız çizer Sempé ‘nin kaleminden çıkmaydı. Büyüklere yazılmış ne güzel bir masaldı!
Sanki Herr Sommer’le tanışmamız yarım kaldı. Onunla bilinmeze uzanan hayatına yürümeyi ne çok isterdim.
Şimdi hazırlamam gereken ödevi hazırlamamış bir öğrenci olarak, aklım sehpanın köşesinde bana göz kırpan o küçük güvercinde.
IF YOU LIKE TRAVEL TAKE A LOOK ON MY BLOG!
🙂
S.
Ben Güvercin'den çok Herr Sommer'i sevdim. Yazıyı beğenmene çok sevindim. Bir de daha sık yazsam:)
Koku çok sevdiğim romanlardandır. Koku'yu bititr bitirmez Güvercin'i de bir solukta okuduğumu hatırlıyorum …
Yazına da bayıldım bu arada…
Şimdi ben senin bu yazdıklarına ne derim ki? Evde olduğum bu sabah uçurdun sen beni. Teşekkürler Lale ablacım, senden böyle cümleler duymak ne güzel:)
Faaliyet benim de Kuzey'in anaokuluna başlamasıyla sık sık karşılaştığım bir kelime oldu! Biz de faaliyetlerimize devam edeceğiz inşallah:)
Ne de olsa bugün 1 Mayıs!
Özlem,sanırım ben biraz değişik bir okuyucu ve sinema izleyicisiyim. Kimsenin beğenmediği bir filmi tek bir sahnesi yüzünden ya da filmin renkleri yüzünden, ya da bir oyuncuya takılmak yüzünden, bir kitabı bir tek cümlesi yüzünden, ya da bir yan hikaye yüzünden beğeniveririm. Şimdi bu yazını okurken, inan sözünü ettiğin kitaplardan çok senin yazı diline takıldım. Bayıldım. Bu yazı atölyesinin sonucu mu? sen de zaten var olan bir şey mi, yazını sular seller gibi okudum, hani alış veriş listesi yazssa okunacak yazarlar vardır, Leylak Bacı bunu İnci Aral için sık sık söyler mesela:) yani öyle bir yazı stilin olacak. Eminim.
Ay Can bile diyo artık,bu gün okulda faaliyet yaptık diye:)
Koku'da izlenen tarz ile Herr Sommer'n tarzı hiç birbirine uymuyor, haklısın Natali'cim. Ben öykünün küçük kahramanının dilinden kelimelere dökülen o naifliğe vuruldum:) Koku olmasaydı, muhtemelen peşinden bu öykü gelmeyecekti benim için… Bakalım Güvercin ben de ne duygular uyandıracak?
:)))
Güvercin'i okudum ben ama yazarın Koku kitabından sonra bu kitapta beklentiyi çok yüksek tutmamak gerek…
Bu arada Koku filmini de çok sevmiştim.
Ben de Herr Somer',n öyküsü kitabını not alıyorum:)