Apfelwein Klaus,bir güzel restorant…

Birden fazla uğradığı şehirlerde insanı ayakları hep aynı yerlere götürüyor gibi geliyor bana.Yılların ritmine alışmış cefakar bacaklar,alışıldık adımlarla sizi alıp götürüyor aynı bilindik yerlere.İşte sanırım bu sebeptendir ki benim de Frankfurt’a her gittiğimde soluklandığım yerler hemen hemen aynıdır.Eğer şansım varsa ve daha önce gittiğim bir yerde keyifle tekrarlayabiliyorsam yediğim yemeğin aynını,sanki gelip geçen bir yolcu değilde, bulunduğum şehrin bir sakini gibi hissederim kendimi.Bazen yeni maceralar yaşamaktansa,bildiğim koltuğun üstünde kurula kurula oturmak daha konforlu gelir bana…Frankfurt’un parçası olmak demek,Goethe’nin parçası olmak demektir mesela…Goethe’nin evinin önünden tekrar geçmek,bu sefer aynı bildik  kapıdan adımımı atmasamda aklımda kaldığınca tekrar Goethe’nin yazı yazdığı masasını,oturup yemeğini yediği masayı ,mutfak duvarında asılı tavaları hayal etmek,hemen yan kapısından müzik dükkanına geçmek,cd ve lp’leri karıştırmak,sonra hemen karşı köşedeki kafeye geçip bir kahveyle Goethe’nin adıyla anılan herhangi bir pastayı sipariş vermek…
Bir de Goethe’nin evinin hemen çaprazına denk gelen bir restorant vardır ki…Kendinize Goethe’nin en sevdiği salatayı ya da yemeği söyleyip ziyafet çekebilirsiniz.:)

Apfelwein Klaus benim için yeni keşfedilmiş bir mekan:)

Ben bu gittiğimde Frankfurt’ta yaşayan bir arkadaşımız bizi bu tanıdık mekanların dışına çıkarıp,kapısından girdikten sonra merdivenlerle bodruma indiğiniz hoş bir restoranta götürdü.

Kapının ardında Alis Harikalar Diyarı

Kesinlikle şans eseri bulma ihtimalimiz olmayan bir yerdi.Şehrin tam göbeğinde ama gizli bir köşede…Ardına kadar açık kapıdan içeri girdiğinizde sağ duvardan başlayıp göğe yükselmiş elma ağacı karşılıyor sizi.Biz yemeklerimizi yediğimiz için elma şarabı denemeye gittik oraya…İçeride her milletten insan vardı..

Valla ne yalan söyleyeyim burası bana duvarlarında döşeli taşı,üzerinde sıra sıra mumların yandığı masası ve oturulan sediriyle ”beyaz dizi” romanlarındaki o romantik mekanları çağrıştırdı.(İtiraf ediyorum,bir dönem keyifle okumuşluğum vardı:) Herkes hata yapabilir.)Beyaz dizi romanlarındaki gibi üzerimde (çuval giysem yakışır ama) beni oldukça fit gösteren kot pantolonum ve ince beyaz kazağım,esas oğlanın üzerinde ise tüm kaslarını ortaya çıkaran yine kot pantolon ve balıkçı kazağı var.(Tabii ki hergün spor yaptığı vücudunda bir gram bile yağ fazlası yok.-okursa çok kızacak yazdıklarıma-)Demem o ki ortam romantik.

Elma Şarabımız…

Testiyle gelen elma şarabımız ,şarap bardaklarıyla değil bildiğiniz su bardaklarıyla servis ediliyor.Tadını soracak olursanız,düşündüğüm gibi tatlı değil.Sodanın az alkollüsü desem haksızlık etmiş olur muyum acaba?Yani bence şarap desen şarap değil,soda desen soda değil..Ama alkol oranı düşük..Maksatta muhabbet zaten…

 

Tabii ki sohbetimize Goethe’de eşlik ediyor bulunduğu yerden.Duvarlar fotoğraflarıyla süslü.Frankfurt,

bu ünlü edebiyat adamının şehri ve şehir kendisine şükranlarını devamlı sunuyor.Her daim teşekkür ediyor kendisine..Unutulmamak,ebedi olmak bu olsa gerek…Aklıma gelenleri söylemiyorum,  yazmıyorum buraya !!!!

Bence gecenin prensesi…Elmalı tatlı ve dondurma..Nefis….

Her gittiğimde yaptığım gibi yine elmalı tatlılardan uzak duramıyorum burada..Ama enfes sahiden..Meyve olarak hiç sevmediğim elmanın varoluş sebebi bence sadece tatlılara konulabilmesi olsa gerek…Diyet falan kalmadı bende zaten ama gözüm de elmalı tatlılara doymadı desem…

…..ve son olarak adresini merak edip,yolum düşerse giderim diyenlere…