Liste 13- Sizi neşelendiren şeylerin listesini yapın

52 Liste Projesi

Liste 13- Sizi neşelendiren şeylerin listesini yapın.
Bir kere bu haftanın listesiyle kış dönemine ait tüm listeleme işini bitirip bahar listelerine girdiğimizin müjdesini vereyim. Benim için 13 haftadır düzenli olarak bir şeyi devam ettirmek inanılmaz bir şey. Mesela aynı çabayı yüzümü her akşam temizlemek, içmem gereken vitaminleri düzenli olarak içme durumlarında da gösterseydim iyi olurdu. Ama ne gam! İnsanın özünün fazla da değişmeyeceğini sonuç itibariyle kabul etmiş durumdayım. Hafta sonu salonun haline bir bakıyorum ve şaşırıyorum. Zannedersiniz ki ev halkı olarak üniversite sınavlarına hazırlanıyoruz. Her taraf kitap, defter, kalemlerle dolu. Her sehpanın üstü zapt altında. Ama fark ettim ki bunu değiştirmemiz mutlu değil. Demek ki bu halimizle mutluyuz ki salonumuzu, hatta evimizi bu hale getiriyoruz.
Evet dostlar! Kitapla, defterle, kırtasiye malzemeleri ile dolu evler beni neşelendiriyor. 
Kuzey eskisi kadar çok kitap okumuyor. Şimdi güleceksiniz bana ama bu sene çok yoğun bir programı vardı. Ciddiyim. Bir kere sabahları çok erken kalkıyor. Saat 6.00’da. Bu tarihe kadar da haftada üç gün 18.15’te eve geliyordu. Haftada iki gün futbol antrenmanı, bir gün de Hayale Yolculuk isimli bir kulübün çalışmaları. Senenin başında İzmir’e Uzay Kampı‘na gitti. Sömestir’de Antalya’da futbol kampındaydı. Peşinden okulla DI için (Hayale Yolculuk) önce İzmir’e, sonra da bir haftalığına Polonya’ya gitti. Bu arada futbol turnuvaları falan vardı. Önümüzde atlatılması gereken bir Çanakkale gezisi de bekliyor. (Bu sene oğlanın seyahatlerinden dolayı biz seyahate çıkamadık.? ) Diyeceğim o ki bu geziler, kaçırılan dersler, sınavlar, giremediği sınavların telafileri falan derken hiç kitap okumadı. Allahtan okulda birkaç kitap okuyorlar da elinde kitap görüyoruz. (Ders kitaplarından başka) Bu saydıklarımın dışındaki tüm zamanında elinde telefonu, kulağında kulaklıkları müzik dinliyor ve elbette oyun oynuyor.
İçi kitapla dolu evler beni neşelendirir. Hemen kitaplığın kenarına gider, kitaplığın raflarında neler varmış diye heyecanla bakarım. Beni bundan daha da heyecanlandıran ve keyfimi yerine getiren şeyse kitap okuyan çocuktur. Bütün kitaplar çocuk okusun. Bütün çocuklar sahip olmadıkları dünyalarda yolculuk yapsınlar.
Film seyretmek, sinemaya gitmek
 
Keşke hayatımız şöyle geçse: Evde otursak, kitap okusak, yazı yazsak, film seyretsek. Yolculuk kısmını bir sonraki maddeye sakladım. ?  Film seyretmek benim ruhsal durumumu etkileyen şeylerin başında geliyor. Türk sineması düşkünü değilim. Adile Naşit‘li, Münir Özkul‘lu eski filmlerden bahsetmiyorum elbette. Yeni nesil Türk sineması da sevdiklerim arasında. Ama ağlamaklı Yeşilçam filmleri bana göre değil. Pavyona düşen kadınlar, üvey anne eziyeti gören yetim çocuklar, töre cinayetleri ile bezeli filmler bana fazlasıyla ağır geliyor. Zaten hayatımızın orta yerindeki sorunları bir de televizyon ekranından seyretmek istemiyorum.
Peki ne seyrediyorum? Ay çok snop gelecek biliyorum ama Avrupa sinemasına bayılıyorum. Özellikle Fransız filmlerine. Şaşırmadınız değil mi? Biliyordum zaten. Sonra romantik komediler var. Yüzümde güller açıyor seyrederler. Filmin sonundaki öpüşme sahnesinde bizim evdekiler işi gücü bırakıp benim suratımı seyrediyorlar. Elbette bu durum filmin en güzel sahnesini mahvediyor. Hollywood filmlerini de seviyorum. Ülke meselelerine kafam iyice bozulduğundan beri ağır filmler de seyredemiyorum. Kafam dağılsın, birkaç saat kendimi unutayım istiyorum. Çok mu şey istiyorum sizce?
Çay içmek, elbette ki!
 
 
Çayın her derde deva olduğuna yemin ederim. Çay içmeyenleri anlamam mümkün değil. Çay yahu? Sohbet etmenin, ayaklarını uzatıp oturmanın, içini ısıtmanın, hayallere dalmanın en güzel yolu. Üstelik parasız ?  Çay olmazsa benim için dünya durur. Mutfağımda demlenen çay demek, huzur demek, neşe demek, Selçuk’la sohbet demek. Çay, aile olmak demek.
O yüzden çay içmeyi ihmal etmeyelim. İçmeyenleri uyaralım. Tirebolu 42 çayının içine biraz bergamot atmayı da unutmayalım lütfen!
Bahar geldi, hoş geldi.
 
 
Baharın neşelendirmediği insan var mıdır? Sahiden?
Başımı pencereden uzatıyor ve minik bahçemize bakıyorum. Manolya, her zaman baharın müjdecisi. Bordoya dönük nefis çiçekleri var. Birkaç haftaya kalmaz çiçekleri dökülür, geriye sadece yeşil yapraklar kalır. Yine de ne zaman yapraklansa baharın geldiğini anlıyorum. Bu arada kiraz, beyaz beyaz çiçeklerdi. Akasyam kuru dallarından silkelenmeye karar verdi. Minik minik yapraklar üstünde. Toprağa diktiğimiz şeftali çekirdeği ağaç olmaya karar verdi. Aşılamadık daha ama pembe çiçekleri öyle güzel gözüküyor ki. Bir de oya ağacı var elbette. Selçuk, ona bakıp bakıp “Esmerin adı oya…” diye türküler tutturuyor. Açıkçası biraz nazlı kendisi. Baharı değil, yazı seviyor. Şimdilik kuru bir daldan ibaret.
Neşeliyiz yani dostlar, bahar geliyor.
Seyahat, Paris, tren yolculukları
 
Artık tanıdınız beni. Ne diyeyim ben size?
Yolculuk, seyahat, gezi kelimeleri kulağıma değdiği an neşelenirim ben. Bu hafta sonu Normandiya seyahatimizin biletlerini aldık. Otellerin bir kısmını hallettik. Birkaç küçük ayrıntıyı düşünüyoruz. Yolculuk fikri bile içimin kıpır kıpır etmesi için yeterli. Şimdi başka nereye gidelim diye düşünüyorum. İçimden bir ses İzlanda’yı görmenin vakti geldi diyor. Bir de eylül-ekim gibi Bali’ye gitsek diyorum. Öyle hayal kuruyorum işte.

Blog yazılarımdan e-posta ile haberdar ol

Yorum yazmak için tüm yorumların altındaki alanı kullanabilirsiniz.

Liste 13- Sizi neşelendiren şeylerin listesini yapın” yazısında 8 düşünce

  1. pelinpembesi diyor ki:

    Bunca hafta istikrarla yazmanızı hayranlıkla karşılıyorum özlem. bir kaç konu da
    ben de yazacaktım ama nerdee.. bizi neşelendiren konular benzermiş. ben bir de arkadaşlarla toplanılmış günleri de eklemiş olrdum herhalde.

  2. Yasemen Ç. diyor ki:

    Beyaz manolyali bir yazi paylastiktan bir kac saat sonra bu bordo manolyali yaziyi okudum, pek de guzel oldu. 🙂 Bu rengi de cok hosmus, ah bir de kokusu..
    Paris'e bir dahaki gelisinizde trene atlayip bize de gelseniz ya, cay da var hem :))

    • özlem öztürk diyor ki:

      Ne güzel olur di mi? Neden olmasın? Kısmet diyorum. Çok sevinirim. Böyle bir keresinde Cenevre'den trene atlayıp bir blog arkadaşımın yanına gitmişliğim var. Şahane bir gün olmuştu. Ülkede durumlar böyle giderse temelli geliriz bakarsın 🙂
      Şimdi gelip blogdaki yazını okuyacağım. Ne iyi oldu gelip de bir selam vermen 🙂

    • Berfin diyor ki:

      O günü hiç unutmuyorum. Harika bir gündü. Bugün bahar fotoğrafları çekmeye çıkmıştım. Aklıma geldin. O gün bir tek Rosengartene gidememiştik sizinle. Aslında çıkacaktık ama bira içip sohbet etmek daha cazip gelmişti?? keyfimizede düşkünüz hani? Bi bahar aklınızda bulunsun.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir