Size Paris’le ilgili bir sır vereceğim

Gelelim Paris Kafelerine… Gelelim mi? Paris’in her şeyi çok güzel ama kafeleri ayrı ayrı onlarca yazı konusu.

Ben Paris’e yeterince sık gitmediğimizi düşünüyorum. Selçuk, “Yok artık! Oraya gitmek için elimizden gelen her şeyi yapıyoruz. Daha ne yapalım?” diyor. Haklı. Doğum günlerim, evlilik yıl dönümleri, fuarlar bizim Paris’e gitmemiz için hep bahane. Hatta kendi doğum gününde bile beni alıp Paris’e götürüp, üstüne üstlük “Senin mutluluğun benim için en büyük hediye!” dediğinden beri Selçuk’u daha çok seviyorum. (Bu ne blogu bu arada yahu: Aşk mı seyahat mi?) ✨

Böyle sık sık gittiğimiz için de elbette kendi seyahat rutinimizi oluşturduk. Herkesin mutlaka gidin dediği onlarca yere gittik, denedik. Paris’e ilk kez gidecekler siz de gidin elbette. Ama biz artık klasikleşmiş, adıyla ön plana çıkmış yerlere gitmiyoruz. Bazılarına çok kalabalık olduğu için gitmiyoruz, bazılarını gereksiz pahalı buluyoruz, kimilerini de sahiden beğenmiyoruz.

Şehir klasiği olmuş iki kafe: Cafe de Flore ve Les Deux Magots.

Cafe de Flore ve Les Deux Magots, şehrin en eski kafelerinden. Bunu hepimiz biliyoruz, değil mi? Zaten hangi blogda gezinirseniz gezinin, bu iki kafenin ismini mutlaka görürsünüz. Şehrin en güzel yerlerinden birinde, St. Germain’de karşılıklı iki sokağın köşesini paylaşırlar.

Paris Kafeleri- Les Deux Magots
Paris Kafeleri- Les Deux Magots

1920’lerin Fransa’sında Amerikalı yazarların, sanatçıların sık sık uğradığı iki mekandı bu kafeler. Hemingway’in kitaplarında bu kafelerden bahsedildiğini görürsünüz. Simone de Beauvoir ve Sartre bu kafelere gelir, içkilerini içerken kitaplarını burada yazarlarmış. Elbette şimdilerde turist kalabalıklarından ve bizim gibi meraklı gezginlerden bu mekanlar her daim dolu. Tatlıları ve yemekleri hep çok güzel; lakin pahalı. “Paris’e gelmişim, St.Germain’de caddeye karşı oturup kahvemi söyleyeceğim, yanında da tıpkı bir Fransız gibi sigaramı içeceğim,” diyenler için hem Cafe de Flore, hem de Les Deux Magots nefis mekanlar.

Paris Kafeleri- Cafe de Flore
Paris Kafeleri- Cafe de Flore

Yanımızda arkadaşlarımız yoksa biz bu iki kafede de sıklıkla oturmuyoruz. Yine de gece Paris’e çöktükten sonra ısıtmalı terasların altına sığınıp Paris yaşamını izlemek için bu iki kafe de çok güzel.

Peki biz Paris’e gidince ne yapıyoruz?

Selçuk’la benim bir kafemiz var. Bizim kafemiz. Öyle diyoruz. Burası Kuzey’in de kafesi olsun istiyoruz ama interneti olmayan bu kafeyi sevmeyi reddediyor. Sanırım interneti olmayan tüm Fransız kafelerini reddediyor. Kendi bilir. 😉Bizim kafemiz yukarıda anlattığım kafelerden biraz ilerde. Lüksemburg Bahçeleri’nin hemen karşısında sevimli mi sevimli, gece oldu mu sakin mi sakin bir köşe. Paris’e ayak basar basmaz nerede olursak olalım, hiç konuşmadan kendimizi bu kafede buluyoruz. Huzurun merkezine yolculuk, Paris’te olmanın anlamı.

Paris Kafeleri- Le Rostand
Paris Kafeleri- Le Rostand

Paris’te akşam olmaya başlamış ve biz sevdiğimiz kafeden içeri girmişiz. Kafenin teras kısmında oturmaya niyetliyiz. Öyle özlemişiz ki Paris’i, içerinin sıcağında oturmaktansa terasta oturup gelip geçeni seyretmek istiyoruz.

Paris Kafeleri: Le Rostand

Le Rostand, öyle güzel bir yer. Elbette bizim için. Kafenin arkalarındaki sokaklardan birinde Gertrude Stein yıllarca oturmuş. Çok güzel bir apartman. Şimdilerde orada oturmak çok pahalı olmalı. Zamanın tüm sanatçıları da Gertrude Stein’dan onay almak, Hemingway’in dediği gibi şömine karşısında ısınmak ve Gertrude Stein’ın güzel ikramlarını yemek için bu eve uğrarmış. Ben o sanatçıların hepsinin Lüksemburg Bahçeleri’nin içinden arka sokaktaki o eve gitmek için yürüdüklerini hayal ediyorum.

Paris Kafeleri- Le Rostand
Paris Kafeleri- Le Rostand

Uçuk yeşil renkli, demir çerçeveleri var kafenin. Hasır sandalyeleri, yuvarlak küçük masaları, servisi yaptıktan sonra rahatsız etmeyen garsonları. Kitabınızı açıp okuyabilir, defterinize bir şeyler karalayabilir ya da çayınızı yudumlarken etrafı seyredebilirsiniz. Benim Paris’imde en sevdiğim kafe burası işte.

Paris Kafeleri- Le Rostand
Paris Kafeleri- Le Rostand

Isıtıcıların kırmızı ışığı Selçuk’un en sevdiği tatlının üstüne vurmuş. Birazdan kahvenin yanında harcanıp gidecek.

Gitmeyeni dövüyorlar: Le Relais de L’entrecote

Biliyorum bana kızacak çok insan çıkacak ama bu kadar şişirilmiş başka bir mekan daha düşünemiyorum. Bir kere Türklere burayı kim, neden ve ne zaman söylemişse, fuar zamanları (özellikle tekstil fuarı) L’Entrecote’a gitmeyen Türkü dövüyorlar. İnsanlar burada kapının önünde sosyalleşiyor. Rezervasyon almayan bu restoranın önünde Türkiye’deyken burunlarından kıl aldırmayan onlarca Türk işadamını ayakta beklerken görürsünüz. Vallahi bu eziyeti çekiyor olmaları ne yalan söyleyeyim hoşuma gidiyor. Bir de burada pek Fransızca konuşma telaşına düşmüyorsunuz; zira ortada seçim yapmanız gereken bir yemek falan yok. Restoranın adından da anlaşılacağı gibi sadece antrikot servis ediliyor. Garsonun siparişle ilgili sorduğu tek şey etinizin nasıl pişmesini istediğiniz. Elbette bir de ne içeceğiniz.

Paris Bistroları- L'Entrecote Salad
Paris Bistroları- L’Entrecote Salad

Uzunca bir süre ayakta, soğukta beklediğiniz değil mi? Eh, artık size ne verseler beğenecek kıvama geldiniz zaten. Ayakta geçirilmiş bir saatin ardından kıyıda köşede ne kadar masa varsa hepsine insanları sıkıştırıyorlar. Yan yana konulmuş masalardan birine oturtulduysan tuvalete bile kalkamazsın vallahi. Sonra küçük tabaklarda önünüze bir salata getiriyorlar. Üstünde hardallı bir sos var. Hardal, iştah açıcı. İştahla birlikte hardalın acılığından beyninize kadar giden tüm damarlar da açılıyor zaten. Sonra da etler geliyor. Patatesle birlikte. Garsonlar etler soğumasın diye iki seferde yemeğinizi servis ediyorlar. İlk gidişimizde sanki et daha lezzetli gelmişti bana. Bu son gittiğimizde açık konuşmak gerekirse bu kadar sert bir eti getirmekten nasıl olup da utanmadıklarını düşünürken buldum kendimi. İşin özünün etin sosunda olduğunu söylüyorlar. Elbette, sosun içindekiler sırmış. Bana sorarsanız sosun pek de bir sırrı yok. Fesleğenli ve tereyağlı bir sos işte. 😉

Paris Bistroları- L'Entrecote
Paris Bistroları- L’Entrecote

Ben biraz kötüleme işini abartmış olabilirim ama emin olun ki “Ay çoook nefis! Ben gittim, bu parayı ödedim, siz ödemezseniz vallahi aklım kalır.” diyenler de abartıyor, bilesiniz.

Paris Kafeleri: Peki Özlem, sen bize nereyi önerirsin?

Vallahi ben size yukarıdaki restorandan çok daha güzel bir yeri öneririm. Farkındaysanız burada sadece sorun yaratmıyor, aynı zamanda çözüm de sunuyorum. 😃

Paris Bistroları-Chartier Bouillion
Paris Bistroları-Chartier Bouillion

Bir kere benim yazacaklarımdan önce, yıllar önce Ahmet Örs’ün Sabah Gazetesi için yazmış olduğu bir yazıyı okumanızı tavsiye ederim. Çünkü bu restoran için yazılmış en güzel yazı kanımca bu yazıdır. Ahmet Örs’ün de demiş olduğu gibi: Paris’te Parisli gibi yemek yenir. O zaman yemek yemek için nereye gidiyoruz: Elbette Chartier Bouillion’a.

Paris Bistroları-Chartier Bouillion
Paris Bistroları-Chartier Bouillion

Tarihi iki yüz yıl öncesine dayanan Chartier Bouillion Restaurant gerçek anlamıyla bir esnaf lokantası. İçerisinin ne kadar geniş olduğunu tahmin edemeyeceğiniz bir avludan içeri süzülüyor ve ahşap kapıdan içeri giriyorsunuz. “Hay Allah! Ne kadar da büyük bir yer.” diye geçiriyorsunuz aklınızdan. Sizi bir masaya oturtuyorlar. İki kişiyseniz, artık kimin yanı boşsa oraya. Daha kalabalıksanız büyük bir masanın boşalmasını beklemek zorunda kalıyorsunuz.

Bir garson gelip masanıza beyaz bir kağıt seriyor. A3 bir sayfaya basılmış menüyü elinize tutuşturuyor. Seçtiğiniz yemekleri de fiyatıyla birlikte kağıdın üstüne yazıyor. Öyle adisyon falan yok. Her şey şeffaf, her şey masanın üstünde, her şey fazlasıyla Fransız ve en önemlisi her şey fazlasıyla ucuz. Biz bu restorana her gittiğimizde neşeleniyoruz. İtalyan aileleri gibi kalabalık oluyoruz genellikle. Şarap söylüyoruz, kahkahalar atıyoruz, yemeğimizi yiyoruz ve hesabı şaşkınlıkla ödüyoruz. İlk kez gelen arkadaşlarımız bir gece önce L’Entrecote‘da ödedikleri hesabı düşününce soruyorlar bize: Hesap da bir yanlışlık olmasın?

Bizden söylemesi. Tercih sizden arkadaşlar.

Sonra demedi demeyin, olur mu?

📌  Çok sevdiğim bir Paris Bistrosundan haberdar olmak istiyorsanız BU YAZIYI da okuyunuz lütfen.

📌  BU YAZIDA da Paris gizli kalmış köşeleri okunmak için bekliyor.

Blog yazılarımdan e-posta ile haberdar ol

Yorum yazmak için tüm yorumların altındaki alanı kullanabilirsiniz.

Size Paris’le ilgili bir sır vereceğim” yazısında 5 düşünce

  1. Yasemen Ç. diyor ki:

    Ozlemcim telefondan girdigim icin su an mail adresini goremedim blogda burdan yazayim dedim. Bende senin bir adresin var Sancaktepe'de(daha onceki yilbasi kartlasma etkinliklerinden).. Hala ayni adreste misin merak ettim. Cunku son bir kac yildir ara ara kart atiyorum sana ama ulasmiyor sanirim. Bana posta adresini gonderir misin yeniden?

    • özlem öztürk diyor ki:

      Aaaa ben bu yazıdaki yorumlara cevap vermeyi atlamışım. Kuzey'e söylüyorum ama kendim de dağılıyorum çoğu zaman. Herkes böyle bir restoranı beğenir mi bilmiyorum. Mesela ben herkesin ayılıp bayıldığı L'Entrecote'u beğenmiyorum. Ama yazılarından tanıdığım Sezer burayı sever biliyorum. Çünkü burada yemekten öte bir şey var: Tarih. Ve sahiden de insan kendini başka bir yerdeymiş gibi hissediyor.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir