Etiket Arşivleri: Vietnam-Kamboçya Gezisi

Ha Long Bay: Dünyada cennetten bir köşe varmış sahiden!

Halong Bay‘e gitmiştik. Bir çoğunuz buranın adını Ayşe Arman’ın Vietnam gezisi ile ilgili yazılarından duymuştur. ”Cennet”, diyordu Halong Bay için. Abartmamış inanın. Biz Halong Bay‘e gittiğimizde yağmur çisil çisil yağıyordu. Otobüsün camına başımı yaslamış, düşünüyordum. Böyle zamanlarda insan ne düşünür ki? Hiçbir şey! Camın arkasından yol boyunca gözlerimize ulaşan manzara ülkenin tüm fakirliğini gözler önüne seriyordu…

Ho Chi Minh Kompleksi ve Mozolesi…

Sabah uyandığımda Hanoi’de beni neyin beklediğini bilmiyorum. Bir gece önce tanıştığımız Lily, içimi serin tutmama sebep. Belli ki işini biliyor ve Hanoi’de bizi güzelce gezdirecek. Bu kadar yolu gidip geldikten sonra, Saygon’daki rehberimizden dolayı şehri eksik kalmış hissediyorum. Her ne kadar bir şehri tanımak için bu kadar kısa süreli konaklamalar yeterli olmasa da, içime ukde…

Vietnam Gezisi: Gece yarısında mezardan çıkarılan kemikler…

Vietnam Gezisi:  Gece yarısında mezardan çıkarılan kemikler… Size gotik bir hikayeyle geldim. Dinlemeye hazırsanız başlıyorum. Heyecan uyandıran bir başlık attım ki uyuyanlar uyansın ve ben gitmeden önce vereceğim dedikoduyu dinlesinler. Görüldüğü üzere ben, artık cümle alemin alıştığı üzere Vietnam- Kamboçya gezisinden geldiğimden beri yazacaklarımı bir türlü bitiremedim. Allah’tan yazacağım her bir şey, hem defterlerimin hem…

Mekong Nehri’nde bir gün…

Blog yazmanın en güzel yanı, geriye dönüp uzun uzun bakmak galiba. Mekong Nehrinde geçirilen zaman. Üstünden çok vakit geçmemesine rağmen, şimdi bile Vietnam gezisinde hangi sırayla nereleri gezdiğimizi düşünürken tökezleyip duruyorum. En güzeli elbette yaşanan her şeyi, yaşandığı zaman diliminin içinde yazıya dökmek. Bu gezi sırasında ben  bu dediğimi hayata geçirmeye çalıştığım her seferinde yorgunluğa…

Ho Chi Minh City’de İlk Gece

Sabah 8.30’da Abu Dhabi Havaalanı’ndan bizi eski adıyla Saygon’a götürecek uçağa bindikten sonra uyudum. Bu saatte kendimi uykuya teslim etmemem gerekiyordu ama uyku beni öylesine şefkatle kucağına aldı ki, söyleyecek fazla sözüm yoktu. Sonra koltuğun arkasındaki ekrandan birkaç romantik komedi seçtim kendime. Sevgililerin kavuştuğu son öpüşme sahnesinde yine yüzümde kocaman bir gülümseme vardı. Romantik komedi…