Hafta sonu yazıları: Mutlu Pazarlar… Ev boş. Selçuk dün akşam Çin’e doğru yola çıktı. Akşamları kendimle kalacağım bir on gün beni bekliyor. Önümdeki bu zaman diliminde yalnızlıktan korkmak yerine bu zamanda kendimle buluşacağım. Kendimi dinleyeceğim, kafamdakileri yazıya dökeceğim bir buluşma olarak değerlendirmeye karar verdim. Ne zamandır yazının başına oturmuyorum, yazının başına oturmak için gereken o…
31
Ara
Ara
Açık konuşayım: Kendi kişisel tarihimde olmasını hiç istemediğim şeylerin de olduğu bir seneydi. Bu can sıkıcı şeyleri düşünmemeye, kendi içimde mutlu olmaya çalışıyorum. Zaman böyle uçup giderken bazı yaşananlar üzüyor insanı. Kimi zaman kendimi bir günah keçisi gibi hissediyorum. Bunca yılda öğrendiğim tek bir şey var: İnsanların nasıl davranacağına sen karar veremezsin. İyisi mi kabul…
06
Kas
Kas
İş çıkışı o kadar acıktım ki saat 19.30’daki yoga dersine gitmedim. Eve gideyim; yemek yer, duş alır, ayaklarımı uzatır, keyif yaparım dedim. On beş dakika uzaklıktaki evime elli dakikada vardım. Yoga için spor salonuna gitseymişim daha mantıklı olurmuş. Gerçi geçen haftaki derslerden birinde karga duruşu yapayım derken omzumun üzerine düşmüştüm. Hoca tepemde, “iyi düşüş!” dedi….
02
Kas
Kas
“İnsanlık Halleri, bildiğin ben… Düşe kalka ilerlediğim günler, aynı telaşlı hal, aynı kendinden memnun olmama durumu, durup durup düşünmeler, ah geçiyor hayat hezeyanları ve bu arada gelip de çoktan gitmeye hazırlanan sonbahar. Hep eksiklikler değil elbet takıldıklarım; yaptıklarıma, yapabildiklerime ve hayal edebildiğim her şeye de şükür tabii ki😊” O zaman kısa bir iç döküşten sonra…
23
Ağu
Ağu
“Son günlerde hayat hızla akıyor. Mayıs ayında Kuzey’in gelişinin üzerinden aylar geçti ve şimdi dönüş yolculuğunun telaşına düştük bile.” “Bloglar eskisi gibi okunmuyor değil mi artık?” diye sordu geçenlerde Selçuk Samos’ta. “Yok!” dedim. “Okunmuyor. Onun yerini Instagram, gençler için de Snapchat gibi uygulamalar aldı.” Muhtemelen masanın başında oturup keyifle blog yazdığım zamanları hatırladı. Burada tanıştığım…
13
Tem
Tem
İçimden geçenler… Söz veriyorum yazı biter bitmez bir daha okumadan yayınlayacağım. 😄 Bu senenin payıma düşen tatillerinden geriye birkaç gün kaldı. Hatırlarsanız bu blogda daha çok gezdiğim yerleri paylaşırdım. Blogun adına bir gezi blogu diyemiyorum. Gezi blogu dediğin şey daha başka bir şey sanki. Ben gittiğim yerlerle ilgili hayal kırıklıkları da paylaşıyor, sevdiğim yerlere de…
17
May
May
İlk defa seçim hakkında yazıyor olabilirim. Kızgınlık, kırgınlık ve umutsuzluğumun yazacağım birkaç satıra ihtiyacı var. Birkaç paragrafın ardından kendime bu yazdıklarımdan sonra öfkelenecek, ardından da pek bir işe yaramayan merhemimle kendimi iyileştirmeye çalışacağım. Son günlerde, nihayet mutlu bir pazartesi sabahına uyanacağımıza inanıyordum. An itibariyle herkesin bildiği gibi, sonsuz mutsuz bir sabaha gözlerimi açtım. Çok yükselmiş…
02
May
May
Bugün hayatımdaki en büyük stresten, iş stresinden bahsedeceğim. Hiç konuşmam oysa işten güçten. Son zamanlar içinden çıkamadığım iş, beraberinde yakama takılan iş stresi hayatımı kabusa çevirdi. Yapılması gereken- gerekmeyen, iş icabı, mecburi, öylesine her şeyi bıraktım bugün. Yazmaya ihtiyacım var. Kafamın susmasına, stresimi kaldırıp atmaya, biraz kendime dönmeye ihtiyacım var. Onlarca kez yazdım buradan. Yazmak…