2022 yılı…Başımızı ellerimizin arasına alıp senenin defterini dürmeye hazır mıyız? Ben değilim aslında ama sorumluluk bilinciyle başlıyorum. 2022 yılını değerlendirmeye hazır mıyız? İyisiyle, kötüsüyle senenin muhasebesini yapacağız. Dönüp eski sene muhasebelerine baksam belki de her geçen yıl için aynı şeyi söylediğimi görürüm. Ama kabul etmek lazım ki her senenin aralık ayında da hüzne dair bir…
07
Kas
Kas
Yazı Paris’ten başlayıp İğneada civarına kadar uzanacak. Biraz evden ve kendimizden uzaklaşma, tatlı bir kaçışın yazısı bu yazı. Bu da böyle olsun! Kuzey’i üniversite için bırakıp geldiğimizden beri Selçuk’la baş başa kaldık. Ev bomboş. Akşamları eve şöyle bir uğruyor, her davete katılıyoruz. Günleri, geceleri değil, saatleri dolduruyoruz. Meğer, “Akşamlar bana kalınca şunları yapacağım, şöyle kitap…
26
Ağu
Ağu
Uzun sessizliğimden sonra tatlı bir ayrılık acısıyla yazıyorum buraya. Blog her derdimin devası malum. Yıllar, yıllar önce yazmayı ve gezmeyi çok seven bir kızın günlüğü olarak başladı buradaki maceram. Blog nedir bilmiyordum. Yazmakla ilgili bildiğim tek şeyse yazmayı çok sevdiğim ve uzun zaman önce sebepsizce yazmaktan vazgeçtiğimdi. Bilgisayarı önüme aldığım bir gün Macera Kitabım diye…
22
Haz
Haz
Hayat anlardan ibaret. İnsan bazen durmadan değişen dünya düzeni içinde ne yapacağını şaşırıyor. Evde mi otursam yoksa “hayattan geriye anılardan başka bir şey kalmıyor.” diyerek her anı sonuna kadar mı yaşasak karar veremiyor. Çok yorgun olduğum zamanların hepsinde kendime aynı şeyi söylüyorum: Bir gün hiç kalkmadan yatacağız, şimdi yürü! Fotoğraf aramak için telefonumdaki fotoğraflara dalınca…
19
Haz
Haz
Geldik cumaya… Hayat hızlı akıyor. Bir başını yakalıyoruz yeni gelen haftanın bir de sonunu. Benim için bu hafta günler hep önden gitti. Salıyı çarşamba zannettim, çarşamba gününün buluşmasına hazırlandım, “Ay bu da yetişecek, şu da!” derken hafta bitti. Geldik üniversite sınavının olacağı hafta sonuna. Bizim aile için buradaki üniversite sınavı bir formalite. İşler istendiği gibi…
11
Haz
Haz
Yağmurlu bir cumartesi sabahı. Elif Batuman, son kitabı, yeşile bakan salon pencerem ve çayım baş başayız. Bilgisayar başına oturup blog yazısı yazmak için nefis bir cumartesi günü… Dışarda romantik bir yağmur, kulaklarımda insana hayatın çok güzel olduğunu anımsatan caz ezgileri, yeni demlenmiş çay ve mutfakta usul usul mayalanan bir ekmeğim var. Hayat böyle güzel anlardan…
01
May
May
Ah tatil! Ne iyi geldin bana. Bayramı oruç tutanlardan daha çok kutluyor olabilirim. Her şeyi bir kenara bırakıp bol bol okumaya, hayal kurmaya, çay-kahve içmeye adayacağım beş günüm var. Durmaya ve çok düşünmemeye çalışacağım. Kuzey’in lise hayatının son dönemecindeyiz. Mayısın nerdeyse sonuna kadar devam eden sınav takvimini atlatırsak karada ölüm yok bize. Sonra hayat bizi…
27
Mar
Mar
Cuma, sonunda… Zor bir hafta. Öyle yorgunum ki mutluluktan bahsetmek istiyorum. Mutluluk ne ola ki sevgili arkadaşlar? Uzun zamandır cuma günlerinin yolunu gözlüyorum. Hafta sonu evde olmak ve hiçbir şey yapmamak en büyük zevkim haline geldi. Bilindik üniversite kabulleri ve redleri yüzünden bir gülüp bir ağlasak da depresyonda değilim. Kuzey’in de olmaması için elimden geleni…